Rutger van den Noort / OpinieZ
Ik loop al een tijdje rond met een knagend gevoel zonder dat ik er direct de vinger op kon leggen. Deze week wist ik er opeens woorden aan te geven. Zonder dat ik ooit in een totalitair land heb gewoond denk ik toch dat dit het is: ik voel me onderdrukt. Nu is het te makkelijk om mee te bewegen op de golven van mijn gevoel. Een rationeel en feitelijk perspectief mag daarom niet ontbreken.
Meestal gaat het instellen van een dictatuur gepaard met bloedvergieten om de machtsovername te bewerkstelligen. Als die eenmaal een feit is, volgt een periode van onderdrukking van de bevolking, van onderwerping aan ‘de winnaars’, de hoogste macht. Die schrijft strenge leefregels voor aan de burgers en laat de vrijheid in het niets verdwijnen. Ook wordt verandering van de macht onmogelijk gemaakt, door een autoritaire rechtsvorm te installeren.
Nee, gelukkig is er vooralsnog geen fysieke of gewelddadige onderdrukking in Nederland, geen bloedvergieten. Op dat terrein gaat de vergelijking mank, maar bewegen we ons niet langzaamaan naar iets wat je als een dictatuur zou kunnen beschrijven? Misschien kun je ook een dictatuur bewerkstelligen zonder fysieke dreiging of geweld? Een subtiele onderwerping aan een vreemde macht zonder dat er bloed vloeit. Leven we in een autoritaire democratie?
