Puck van der Land / Doorbraak
De Groene heeft nu ook een artikel gewijd aan het leven en denken van Antonio Gramsci, de Italiaanse communist die de grondslag legde voor een maatschappijvisie die nu door de wereld gaat als het cultuurmarxisme. Dat kon natuurlijk niet uitblijven. Dus de hoogste tijd om dit artikel van de jonge journalist Jaap Tielbeke onder de loep te nemen – gesprekken en artikelen over het cultuurmarxisme zijn razend populair, sinds het boek Cultuurmarxisme begin juni verscheen.
Arend Jan Boekestijn, oudgediende en onlangs vertrokken bij Elsevier, heeft zich er ook in verdiept en denkt als commentator bij het NPO-programma Dit is de dag, ook een duit in het zakje te kunnen doen.
Wat blijkt: de twee ‘critici’ van het cultuurmarxisme als concept spreken elkaar tegen. Tielbeke zegt dat in de marxistische traditie, cultuur en economie beiden verklarende factoren zijn en dat de term ‘cultuurmarxisme’ hierom onzinnig is. Terwijl Boekestijn meent dat niets ‘marxisme’ genoemd mag worden als het zijn verklaringen niet louter aan economie ontleent. Dit kan niet allebei waar zijn!
Links kent de kracht van labels – Tielbeke gebruikt ze zelf ook graag. Xenofoob, islamofoob, populist et cetera. Nu breekt het zweet hen uit omdat er voor hun denkwijze óók een label is. Ze proberen het label wanhopig te ontkrachten en nemen hiervoor hun toevlucht tot tegenstrijdige verklaringen. En dan nóg: zelfs al noemde helemaal niemand zich ‘cultuurmarxist’ (hoewel dat vroeger wel degelijk zo was), dan verwijst cultuurmarxisme alsnog naar een herkenbaar politiek instrumentarium van identity politics, white guilt en virtue signaling.
Liberty Central - Rechts Nederland 