Sid Lukkassen / TPO
Mensen zetten zich tegenwoordig in om geestelijke taboethema’s bespreekbaar te maken. Burn-outs voor zelfstandigen is zo’n thema evenals eenzaamheid. Dr. Esther van Fenema spande zich in om depressies uit de taboesfeer te tillen en Jan Dijkgraaf heeft het moeilijk bespreekbare ‘imposter-syndroom’ aangekaart. Bij wijze van gedachte-experiment wil ik beproeven of hetzelfde mogelijk is voor het gevoel dat we leven in één grote clownshow.
Dat je bijvoorbeeld op een doordeweekse dag op bed ligt en naar het plafond staart. Terwijl buiten alle verkeershectiek van gehaaste mensen voortraast vraag je jezelf op een existentieel niveau af waar het allemaal nog over gaat. Dat plots in een helder ogenblik de absurditeit van de hele situatie tot je doordringt: dat je jezelf decadent voelt dat jij zit te mijmeren of ligt te rusten terwijl de rest van de mensheid aan het werk is, of bezig is met doen alsof en vooral prestigieuze gewichtigheid uit te stralen met ‘make work’, zodat die decadente rust-houding tegelijk de enige gepaste reactie is op dat geheel.
