Nederland staat steeds meer onder hoogspanning. We zien grote woede bij de boeren en hun (rechtse) aanhang over het stikstofbeleid. Een grote groep mensen gelooft niet in klimaatverandering en kan of wil niet meebetalen aan de maatregelen hiertegen. Delen van de bevolking wilden niet meegaan in de coronamaatregelen, en hebben alle vertrouwen verloren in de gevestigde politiek en de mainstream media. Rijken kunnen gemakkelijk de hoge inflatie en stijgende energieprijzen betalen, maar miljoenen armen dreigen kopje onder te gaan. En er lijkt een steeds grotere kloof te bestaan tussen de Randstad en de rest van het land. De politieke en zakelijke elite lijken ook steeds verder weggezongen van de realiteit en de rest van het volk als je kijkt naar hun gevoeligheid voor woke activisme en hun wereldvreemde beleid op het gebied van immigratie, energie en klimaat.
We lijken steeds meer een grote gemeenschappelijke deler te missen. Wat bindt de verschillende groepen in Nederland nog?
Joost Eerdmans, fractievoorzitter van JA21, bezocht deze maand Denemarken om met eigen ogen te zien hoe het asiel- en migratiebeleid van de succesvolle Deense sociaal-democraten werkt. In een ingezonden opiniestuk legt hij uit wat Nederland van de Denen kan leren op het gebied van asiel en terugkeer.
Begin deze maand bracht ik met onze partij een bezoek aan Denemarken. Hét gidsland als het gaat om het beperken van immigratie in het algemeen en van de toestroom van asielzoekers in het bijzonder. Doel was te onderzoeken of elementen van hun succesvolle migratiebeleid ook in Nederland ingevoerd kunnen worden.
Het antwoord is ondubbelzinnig ja. Het enige wat tussen Nederland en belangrijke onderdelen van het Deense immigratiemodel staat, is politieke wil en moed. Om de bange ‘kan niet’-façade door te prikken, zal JA21 de komende periode met diverse wetsvoorstellen komen op terreinen als remigratie, gezinsvorming en asiel. Stevig, maar haalbaar.
In zijn boek Waarheidszoekers weerlegt Cees Zweistra de ideeën van complotdenkers niet. Wel biedt de filosoof met gevoel voor technologie een nieuwe analyse van het fenomeen. Het resultaat is verrassend en grimmig.
Waarheidszoekers, zo zien ze zichzelf. Die zich niet in de luren laten leggen door de MSM, ofwel mainstreammedia, zoals deze krant. Die doorhebben wie er echt aan de touwtjes trekken: Illuminati – vooral machtige Joden. Die de kwaadaardige bedoeling van vaccinatie en 5G doorzien. Die weten dat de alternatieve feiten de echte feiten zijn. Ziedaar: de complotdenkers.
Cees Zweistra (35) komt ze in zijn eigen omgeving tegen. Voor zijn boek Waarheidszoekers zocht hij ze op, in zaaltjes in Heemstede en Rotterdam. Wat hem opviel: dat het publiek zo gemêleerd was. “Van links tot rechts, wat je vroeger bomenknuffelaars noemde tot aan FvD’ers die waarschuwen voor het groene geloof en de grote ‘reset’.” En met een rijkdom aan ideeën die elkaar achteloos tegenspreken. De opgevoerde feiten deden Zweistra de wenkbrauwen fronsen. “Willem-Alexander draagt een enkelband en Poetin is een échte waarheidspreker. Over de 196 Nederlandse doden van de MH17 die Poetin op zijn geweten heeft, hoorde je niets.”
De afgelopen 2 jaren zijn voor mij een les geweest in het accepteren van teleurstellingen. De teleurstelling dat vrienden en kennissen die je hoog had zitten volslagen doorslaan in waanzin en complotdenken.
Het begon met uitspraken dat de wetenschap niet te vertrouwen was. Dat Bill Gates overal inzat met zijn slechte bedoelingen voor de wereld. Negers zouden onze vrouwen afpakken en daarmee zorgen voor omvolking. Alles wat de NOS zegt is nepnieuws is en daarna ging het over 5G-straling, waarvoor betrokkene zelfs claimde verhuisd te zijn naar een landelijker gebied. Voordat onze wegen zich scheidden was de claim dat er in de hele EU maar een paar duizend coronagevallen waren tot dan toe (waar het getal wees op een dagelijkse cijfer van die grootte). We werden uitgemaakt voor kampbeulen omdat we kritiek leverden op zijn onzin, en betrokkene verliet de appgroep.
Niet veel later vertrok voormalig groepslid 2. Ze had eerder een ziekenhuis gebeld omdat ze niet geloofde dat een jonge coronapatiënt, die in de media verschenen was, daadwerkelijk opgenomen was. Ze schaarde zich achter de politieke partij van Willem Engel, en stond al snel bij demonstraties tegen het coronabeleid. Ze deelde tweets waarin werd geclaimd dat de Holocaust minder erg was, critici van de wappies zouden anderen “ontmenselijken” en tot vervelens toe viel ze journalisten lastig van wie ze dacht dat zij vast wel verslag zouden doen van haar “bevindingen”. Uiteraard wordt ook door haar en eerstgenoemde persoon iedereen de moeder geblokt die kritiek uit. Want het moet natuurlijk wel leuk blijven.
Mijn vriendin Noor Labansdochter schreef een handleiding voor hoe om te gaan met complotdenkers. Ze onderscheidt 3 soorten complotdenkers: diegenen met financiële belangen, diegenen die denken dat zij als enigen de wereld kunnen redden, en degenen die worden misleid door de eerste 2 types. Ze pleit ervoor niet met argumenten te komen om mensen terug te halen uit de complotten, maar met emotie. Het is immers emotie die ze ertoe bracht om de doemverhalen van de complotleiders te geloven.
Ik geloof hier deels in. Ja, argumenten zijn vaak zinloos als iemand op basis van emotie handelt. Als je ze dan ook nog heftig probeert te overtuigen schieten ze misschien nog sneller de verdediging in waardoor ze helemaal niet meer openstaan voor je verhaal. Beter is het dan om een zaadje te planten in hun hoofd, waar ze in hun eigen tijd over na kunnen denken en die hun kan doen twijfelen aan hun complotideeën.
Echter ik denk dat veel mensen helaas al te ver heen zijn voor deze aanpak. Hoe moet je bijvoorbeeld in godsnaam iemand overtuigen die denkt dat vaccins bedoeld zijn om ons te vermoorden, die denkt dat corona simpelweg niet bestaat, of die denkt dat alle wetenschappers in het complot zitten van “Big Pharma”?
In zijn documentairereeks “Filemon en de complotten” zegt Filemon Wesselink dat een gemeenschappelijk kenmerk van veel wappies is dat ze door negatieve ervaringen met de overheid of andere (traumatische) gebeurtenissen in het verleden niets of niemand meer vertrouwen. Ze voelen zich uitgesloten, en zoeken in complotverhalen zingeving over de situatie waar ze in beland zijn. Ook biedt de wereld van de complotten veel gelijkdenkenden bij wie ze zich geborgen kunnen voelen.
Het grote probleem is dat als iemand in de basis al zijn vertrouwen in de overheid, de wetenschap of de medemens is kwijtgeraakt diegene bijna onmogelijk nog overtuigd kan worden van zijn ongelijk als je aankomt met cijfers van de overheid of wetenschappelijke studies. Immers, als de mens inherent niet te vertrouwen is, waarom zou je dan nog geloven in politici en wetenschappers? Sterker nog, in hun hoofd is het waarschijnlijker dat ze allemaal onderdeel zijn van het complot.
Over deze groep mensen ben ik pessimistisch. Net als bij een sekte is het gemakkelijk om steeds dieper het konijnhol in te vallen, zeker als je jezelf afsluit van geluiden die je wereldbeeld bekritiseren of nuanceren. Hoe kom je hier vervolgens uit? Hulp van buiten zal alleen maar afgewezen worden als een poging om je te indoctrineren met het wereldbeeld dat ze verafschuwen. Hoe harder je ze probeert te helpen hoe argwanender ze worden. Ik vrees dat voor veel mensen uiteindelijk zal gelden dat de enige weg terug kan beginnen als ze zelf, in hun eigen tijd en op hun eigen voorwaarden, gaan twijfelen aan datgene waar ze al die tijd in geloofden. Het enige dat we als buitenstaanders dan kunnen doen is ze mild en met open armen ontvangen als ze terugkeren op hun schreden.
Tegelijkertijd is negeren alleen niet de oplossing. Het is ook belangrijk om gevaarlijke waanzin aan de kaak te stellen en belachelijk te maken. Zeker als het gaat om de personen die, vanuit een kwaadaardiger motief, zich opstellen als wappieleiders vanwege het geld of de aandacht die ze erdoor krijgen. We kunnen wel doen alsof elke mening evenveel waard is, maar er is ook nog zoiets als de waarheid. En ik heb geen medelijden om mensen hard aan te pakken die de waarheid bewust geweld aandoen en daarmee de hele samenleving ideologisch en fysiek in gevaar brengen.
De top van Defensie vindt dat er fors meer geld bijmoet om de krijgsmacht overeind te houden. Bij wijze van uitzondering treden ze daarom in de openbaarheid.
Echt lastig vinden ze het, om te praten over de zwakheden van de Nederlandse krijgsmacht. Pijnlijk ook. Nooit eerder spraken ze op die manier met de pers, de vier mannen die dagelijks de leiding hebben over de Nederlandse luchtmacht, de landmacht, de marine en de marechaussee. Mannen van de werkvloer. Om dat te benadrukken zijn ze vandaag in hun dagelijkse ‘kloffie’ naar het ministerie van Defensie gekomen. De mouwen opgerold, de officiële uniformen met rangen en onderscheidingen zijn thuis in de kast gebleven.
Commandant Zeestrijdkrachten Rob Kramer: “Klagen, dat doen militairen niet. Als ze ons vragen een meter ver te springen, kunnen we altijd nog een halve meter verder. Maar op dit moment moeten we met pijn zeggen: dat kan niet langer gratis.”
In zijn nieuwste boek Ik hou van Holland pleit Gert Jan Geling voor een ‘liberaal nationalisme’, een nieuwe waardering van het begrip patriottisme, maar dan wel een liberaal, verbindend patriottisme als tegenhanger van het illiberale nationalisme dat alleen maar voor verdeeldheid zorgt. “We moeten eigenlijk geen integratiedebat meer hebben, we moeten een ídentificatiedebat hebben.”
Waarom is het zo belangrijk dat we een liberaal patriottisme omhelzen? “Liberaal patriottisme is een inclusieve vorm van nationalisme. Iedereen die zich tot de natie rekent en zich verbonden voelt tot een land kan daarbij horen. Liberaal patriottisme is geen etnisch nationalisme en heeft daarom een verbindende werking, waardoor iedereen er baat bij heeft.
“Het kosmopolitisme is voor velen een te abstract begrip, het staat te ver van hun belevingswereld af. De meeste mensen zijn nog altijd nationaal georienteerd en voelen zich burgers van de natiestaat. Ik denk dat je vanuit dat punt moet vertrekken. Het idee van een natie betekent dat je bent verbonden met een groep mensen. Het betekent ook dat je voor elkaar opkomt, dat je als samenleving elkaar helpt, dat je solidair bent. Het idee van de democratie en de rechtsstaat zijn tenslotte samen met nationalisme opgekomen. Een democratie gaat uit van egalitarisme; iedereen is burger van een natie of burger van een democratie. Dat geldt natuurlijk ook voor de rechtsstaat; iedereen is gelijk voor de wet. Heel veel van die ideeën hangen met elkaar samen. En je moet heel voorzichtig zijn voordat je dat overboord gooit.
‘Geen Mohammed meer, wel pausen in Dante’s Inferno’, kopt de Belgische krant De Standaard. In een interview met de krant legt uitgeverij Blossom Books uit dat in de nieuw te verschijnen vertaling van Dante Alighieri’s Goddelijke Komedie: De Hel een passsage over de profeet Mohammed is geschrapt. De reden hiervoor: ‘we willen niet nodeloos kwetsen’, aldus de uitgeverij.
Volgens Blossom Books is het van belang om de klassieken van de literatuur op een toegankelijke en prettige manier beschikbaar te maken voor nieuwe, vooral jongere lezers en zou het jammer zijn als die lezers door die passage op de tekst zouden afknappen. De moderne, humanistische boodschap van Dante is volgens hen daarvoor te belangrijk, zeker ook voor jongeren uit ‘andere culturen’.
My name is Cornelia Müller and I am 21 years old. I am an activist for a thriving South Africa and traditional values. I will be starting my studies in International Studies at the Open University at the end of this year.
South Africa finds itself at the precipice of a catastrophe. The liberal risk consultancy group, Eunomix, made a bold forecast, based on detailed statistical analysis of South Africa’s economic trajectory and government’s performance, that by 2030 South Africa will be a failed state. This will not only threaten South Africa’s transnational relations and essential structure of its society, but more importantly will devastate ALL South African citizens. Regarded as a fragile state by The Fund for Peace group with continuing decline, South Africa is nearing its doomsday. This article aims on discussing three key factors that has led to this forecast and will ultimately lead to an imminent collapse of South Africa as a State.
The public sector is a key component of the economy, and it plays a critical role in economic growth and development in a country. The two aspects of the public sector, the public enterprises and public services, have seen immense devastation in South Africa for over more than a decade. ALL public enterprises (the Railway system, the Electricity supplier, the South African Airways) are bankrupt, there is terrible deterioration in public services and the public sector is at its last breath. Other than the infrastructure not being maintained or receiving its much-needed replacements (the cost of the replacement of the damaged water and sanitation infrastructure is stated to be half of the GDP), South Africa has also seen chronic infrastructure under spending. This has had extremely damaging effects to the economy and South Africa’s peoples. Furthermore 80% of public schools are dysfunctional, with more than 3000 schools using pit latrines as toilets and 84% of public hospitals are unable to comply with basic health care standards on key essentials such as infection controls and availability of medicine. Alone this first factor is cataclysmic and prove the chaotic situation in the public sector.
Going on to the second key factor is the severe economic decline South Africa has experienced the last couple of years. There was a constant decline in the GDP of South Africa, believed to have reached a pinnacle in 2019, when it fell by 3.2 % in the first quarter – the biggest fall since the first quarter of 2009, when the economy was strained by the global financial crisis. But this so believed pinnacle was only the beginning of severe economic decline due to debt (which finds itself at 82% of the GDP) and corruption (with 41 of the 80 executive committee members having serious corruption claims against them). In 2020 South Africa saw a decline in the GDP for the fourth consecutive quarter, meaning a severe recession. The 16.4% fall in the GDP in the first and second quarter resulted in an annualized growth of -51% in South Africa. With the economy in a weak position and employment rapidly declining, South Africa finds itself in deep trouble with this severe economic contraction.
The last factor to be discussed is the widespread vengeance seeking group grievances in South Africa. With an average of 58 people murdered each day in South Africa, it is without debate ranked as having the third highest crime rate in the World. To elaborate specifically on the vengeance seeking crimes in South Africa it is at the least described as gut-wrenching. The white farmers of South Africa are experiencing terrorization in their homes and on their farms. From the knowledge of victims’ being brutally tortured for hours to anti-white sentiments of influential politicians inflating radical populism within the majorities, the white farmers are living in fear- with reason. The brutality of these attacks seems borderless, from victims being hacked to death, burned with clothing irons, beaten with shovels, stabbed with garden forks up to boiled oil being poured down victims’ throats. These attacks are followed by applause on social media and motivated by influential politicians – the ANC has a vocal racist rhetoric and the overt-Marxist Parliamentary party (The Economic Freedom Fighters) sing “shoot to kill, shoot the farmer” at their rallies. These grievances are motivated by the Colonial of a Special Type concept as well as the stolen land narrative. Even after 27 years after the fall of Apartheid, South Africa is terrorized by racially motivated crimes and the division seems to have increased.
In conclusion, SA is at high risk of becoming a failed state. The factors discussed within this article are mere parallels correlating with other failed states such as Zimbabwe. In the end SA will have one of two options when reaching a failed stated scenario, either to suppress democracy to keep the ANC in power or to allow the disintegration of the ANC. No matter to which one we result to, the effect on the people of South Africa will be devastating, leading to lost lives and lost potential- a truly annihilating realization for me as a young South African.
Met haar debuutroman Ik ga leven gaf Lale Gül een inkijkje in de islamitische gemeenschap waarin ze is opgegroeid. Na publicatie keerde die gemeenschap zich tegen haar. Nu legt Gül haar pen neer, uit angst verstoten te worden.
Twee weken na de verschijning van haar boek moet Lale Gül (23) erkennen dat ze naïef is geweest. Ze had het plan opgevat een verhaal te schrijven dat is gebaseerd op haar eigen leven. Een boek over een Amsterdams meisje dat zich ontworstelt uit de grip van een streng islamitische gemeenschap. Bang dat dat thuis gedoe zou opleveren was ze niet. Haar ouders spreken gebrekkig Nederlands: die zouden niets van het boek hoeven meekrijgen. En wanneer ze er onverhoopt toch over zouden horen, zou Gül beweren dat ze het verhaal uit haar duim had gezogen. Het was immers een roman.
Dat plan is jammerlijk mislukt. De dag nadat ze bij talkshow Op1 had gezeten, stond de telefoon van de familie Gül roodgloeiend. Familieleden, kennissen, zelfs onbekenden kwamen verhaal halen. Het boek zou de gemeenschap te schande maken. ‘Met trillende handen stond mijn vader iedereen te woord. Ik had thuis gezegd dat ik een liefdesverhaal had geschreven. Maar met elk telefoontje kreeg papa een beter beeld van wat er echt in het boek stond. Hij zei: ‘Kind, wat heb je gedaan, je hebt ons hele gezinsleven op straat gelegd.’’
Liberty Central - Rechts Nederland 