Advertenties
Video: Starlink naar 30.000 satellieten, Starship updates en James Webb telescoop is gereed
Beantwoorden
Video: CNN-topman gebruikt CNN om Trump te slopen
Podcast: TPO – Amerikanen vluchten voor Turken, Extinction Rebellion hippies
Video: Voormalig transgender Walt Heyer over spijt van zijn transitie
Video: De gekte en hypocrisie van Extinction Rebellion
Video: Jij bent welkom in ons land en Rutte gelooft niet in klimaatverandering
Artikel: De tegenstrijdigheden tussen liberalisme en conservatisme
Jan Houblon / De Nieuwe Zuil
Met het tijdsverloop ben ik gaan inzien dat we samen met het toppunt van het neoliberalisme begin 21e eeuw (dat zijn voortdurende groei te danken had aan de ‘welvarende’ post-WOII economische ‘bloeiperiode’), ook het toppunt van een relatief afgelijnd, Westers socio-economisch samenlevingsverband hebben bereikt.
Wat betreft West-Europa culmineerde dit in het zogenaamde ‘Rijnlandmodel’ dat via een weloverwogen alliantie tussen privaat- en staatsinitiatief, zorgde voor een relatieve socio-culturele coherentie en welvaart.
Medio jaren tachtig van de vorige eeuw kwam, met als speerpunt de ‘Reagan-Thatcher’ revolutie, het zogenaamde Angelsaksische model aan zet. Haast onmiddellijk trad een afbraak in van het oorspronkelijke Rijnlandmodel en het toverwoord van die tijd ‘deregulering’ werd het nieuwe credo van grote en kleine liberale potentaten waaronder ik zeker niet de manisch- voluntaristische Guy Verhofstadt onvermeld kan laten.
Dit soort voorvechters van ‘De Vrijheid’ (straks zullen wij terugkomen op dit veelgebruikte en meerlagige begrip), kregen steeds meer aantrekkingskracht ook binnen andere ideologische strekkingen zoals de Sociaal- en Christendemocratie.
